Aby zachować ochronę prawną znaku towarowego, konieczne jest jego rzeczywiste używanie na danym terytorium i w zadeklarowanym wcześniej zakresie.
Dobrze ilustruje to niedawny, nieprawomocny jeszcze wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 5 czerwca 2024 r. w sprawie T-58/23, w wyniku którego McDonald’s stracił część praw do unijnego znaku towarowego „Big Mac” w odniesieniu do niektórych towarów drobiowych.
Spór pomiędzy McDonald’s a Supermac’s
W 2017 roku, irlandzka sieć restauracji typu fast-food Supermac’s złożyła wniosek do Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) o stwierdzenie wygaśnięcia ochrony znaku w odniesieniu do niektórych towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, McDonad’s nie używał znaku rzeczywiście i nieprzerwanie przez okres pięciu lat w zakresie wskazanych przez Wnioskodawcę towarów i usług.
EUIPO częściowo przychyliło się do wniosku, potwierdzając ochronę znaku m.in. dla żywności przygotowywanej z mięsa oraz kanapek z mięsem i kurczakiem, a także usług związanych z prowadzeniem restauracji i przygotowywaniem posiłków na wynos.
Brak rzeczywistego używania znaku towarowego
TSUE stwierdził jednak, że decyzja EUIPO była częściowo nieważna, stąd ochrona przyznana McDonald’s została jeszcze bardziej ograniczona. W ocenie TSUE McDonald’s nie przedstawił wystarczających dowodów na rzeczywiste używanie znaku towarowego w odniesieniu do „kanapek zawierających kurczaka, „żywności przygotowywanej z wyrobów drobiowych” oraz niektórych usług. Dowodami tymi miała być wielkość sprzedaży, okres używania znaku oraz częstotliwość jego używania w kontekście wskazanych wyżej towarów i usług.
Warto obserwować, jak potoczą się dalsze losy tego sporu, gdyż może on mieć dalekosiężne konsekwencje dla strategii ochrony znaków towarowych innych przedsiębiorstw.
Znaczenie rzeczywistego używania znaku towarowego
Co zatem musi zrobić przedsiębiorca, aby rzeczywiście używać swojego znaku towarowego i uniknąć sytuacji, w której podmiot trzeci kwestionuje jego używanie?
Zgodnie z art. 169 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, używanie znaku w danym zakresie towarów i usług powinno rozpocząć się na 5 lat od daty rejestracji.
„Rzeczywiste” używanie znaku oznacza, że przeciętny odbiorca jest w stanie odróżnić towary lub usługi jednego przedsiębiorcy od jego konkurencji. Z tego powodu zgłaszanie w trakcie rejestracji znaku towarowego w wykazie towarów i usług pozycji „na zapas”, których przedsiębiorca nie planuje wdrożyć w ciągu najbliższych 5 lat mija się z celem i może zostać podważone przez konkurenta.
Warto zatem mieć świadomość znaczenia rzeczywistego używania znaku towarowego w kontekście zapewnienia ochrony prawnej marki i tego, że problem ten nie omija także wielkich, rozpoznawalnych na całym świecie korporacji.
Jeżeli rozważasz rejestrację swojego znaku towarowego lub masz inne pytania związane z tym zagadnieniem, zachęcamy do kontaktu. Pomożemy Ci dokładnie przeanalizować Twoją sytuację i dobrać najlepsze rozwiązania.
