Prowadzenie działalności gospodarczej oznacza ponoszenie licznych wydatków, które pośrednio lub bezpośrednio dotyczą prowadzonej działalności. Z podatkowego punktu widzenia istotne jest czy dany wydatek jest związany z osiąganymi przez przedsiębiorcę przychodami. Niestety, w świetle interpretacji organów podatkowych, nie wszystkie wydatki, które obiektywnie można powiązać z prowadzoną działalnością mogą stanowić koszt uzyskania przychodów przedsiębiorcy.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa PIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy PIT.
Powyższy przepis jest bardzo ogólny i w związku z powyższym każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie, w uwzględnieniem charakteru prowadzonej działalności. Wyjątkiem jest oczywiście sytuacja, gdy Ustawa PIT wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do kosztów podatkowych. W pozostałych przypadkach, należy zaś rozważyć istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
W wydawanych interpretacjach organy podatkowe bardzo często analizowały jakie wydatki, które obiektywnie możemy zakwalifikować do wydatków osobistych mogą stanowić koszt podatkowy przedsiębiorcy. I tak, generalnie negatywnie oceniane przez organy podatkowe są wszelkie wydatki na odzież osobistą (interpretacja z 4 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.561.2018.1.IF), zabiegi pielęgnacyjne (SPA) czy lekcje tenisa ziemnego (interpretacja z 6 września 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.276.2019.1.DP).
Rodzaj działalności a koszty uzyskania przychodów
Pomimo tak negatywnego podejścia, w niektórych przypadkach organy podatkowe zgadzają się na ujęcie niektórych wydatków do kosztów podatkowych. Istotny w tym przypadku jest rodzaj działalności gospodarczej. I tak, w interpretacji z 9 grudnia 2022 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.890.2022.2.AC) organ podatkowy zaakceptował stanowisko zawodowego piłkarza, że wydatki na konsultacje lekarskie, fizjoterapeutyczne i rehabilitacyjne, badania laboratoryjne i obrazowe, opaski, ortezy, bandaże, karnety na siłownię, basen, opłaty za wstęp na inne obiekty sportowe, sprzęt do ćwiczeń (wydolnościowych, kondycyjnych), trenażery, piłki, ochraniacze, rękawice, koszty współpracy z dietetykiem oraz wydatki na nabycie suplementów diety mogą stanowić koszt uzyskania. Analogicznie, w przypadku koszykarza organ zaakceptował wydatki na karnet na siłownię oraz usługi trenera personalnego, suplementy diety, dieta, ubrania sportowe oraz pranie tych ubrań mogą stanowić koszt podatkowy (interpretacja z 3 sierpnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4011.415.2022.4.MW).
Podobnie, organy podatkowe zaakceptowały, że trener fitness może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki na buty do biegania, buty stricte fitnessowe, spodnie dresowe, spodenki krótkie, klapki basenowe, koszulki, skarpetki oraz ręcznik sportowy szybkoschnący. W tej samej interpretacji organy odmówiły jednak zaliczenia do kosztów wydatków dotyczących zakupu elektrolitów, minerałów oraz witamin, profilaktycznych medykamentów, karty Benefit multisport czy środków higieny osobistej, uznając je za wydatki osobiste (interpretacja z 7 maja 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.209.2019.1.MT).
Wydatki blogerów
Organy podatkowe dość restrykcyjnie podchodzą do wydatków ponoszonych przez podatników w związku z prowadzeniem blogów tak jakich zakup ubrań, dodatków galanteryjnych, biżuterii, torebek, perfum, kosmetyków niezbędnych do uzyskania pożądanej stylizacji, jak również koszty związane z wykonaniem fotografii, treści multimedialnych, będących częścią bloga.
W tym przypadku, pomimo początkowego negatywnego podejścia organów podatkowych, po stronie podatników stanął Naczelny Sąd Administracyjny, który wskazał, że jeżeli podatnik prowadzi działalność gospodarczą to nie można automatycznie takich wydatków wyrzucać z kosztów podatkowych (np. wyrok z 6 listopada 2019 r., sygn. II FSK 3802/17). Po tym wyroku wydaje się, że organy trochę łagodniej zaczęły traktować wydatki blogerów, i tak np. w interpretacji z 8 stycznia 2021 r. organ podatkowy zaakceptował, że podatniczka prowadząca bloga modowego może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki poniesione na zakup odzieży i obuwia niezbędnych do uzyskania pożądanej stylizacji i wykorzystywanych wyłącznie na jego potrzeby, jak również koszty usług związanych z prowadzeniem bloga: prowizji pobieranych przez platformę internetową oraz wynagrodzenia fotografa i stylisty (sygn. 0115-KDIT3.4011.624.2020.1.PS).
W innej z kolei interpretacji organy podatkowe zgodziły z podatniczką, która prowadzi blog dotyczący psów i uznał, że wydatki na wyżywienie (mięso, podroby, kości, suplementy), smakołyki oraz gryzaki używane podczas treningów i nagrywania filmów; akcesoria dla psów, takie jak: smycze, obroże, szelki, legowiska, klatki do transportu psów, zabawki dla psów używane podczas treningów i nagrywania filmów, leczenie weterynaryjne (wizyty weterynaryjne, szczepienia, leki, ochrona przeciwpasożytnicza, badania specjalistyczne, operacje, rehabilitacja) mogą stanowić koszt podatkowy (interpretacja z 7 kwietnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.31.2022.1.MM).
Jak wynika z powyższych interpretacji, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów podatkowych bardzo różne kategorie wydatków. Należy jednak podkreślić, że powyższe interpretacje zostały wydane w konkretnych stanach faktycznych i każdorazowa należy przeanalizować czy dany wydatek jest rzeczywiście związany z prowadzoną przez podatnika działalnością.
Niniejsze podsumowanie ma charakter ogólny. W przypadku zainteresowania poszczególnymi zagadnieniami prosimy o kontakt.
