Konwencja wielostronna implementująca środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku (Multilateral convention to implement tax treaty-related measures to prevent base erosion and profit shifting; „Konwencja MLI”) wpłynęła na stosowanie wielu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę. Zmianie uległa również umowa z Wielką Brytanią („UPO”), w szczególności w zakresie metody unikania opodatkowania stosowanej przez polskich rezydentów do dochodów osiąganych na terytorium Wielkiej Brytanii.
Jak było do tej pory?
Zgodnie z UPO, w brzmieniu obowiązującym do końca 2019 r., do dochodów z pracy najemnej osiąganych na terytorium Wielkiej Brytanii przez polskich rezydentów podatkowych stosowano tzw. metodę wyłączenia z progresją (art. 22 ust. 2 lit. a UPO).
Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą, zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu – podlegającego opodatkowaniu w Polsce – stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą.
Przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania rocznego w Polsce, chyba, że: (i) osiągnie inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej albo (ii) będzie chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, tzn. złożyć zeznanie łącznie z małżonkiem lub opodatkować dochody w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.
Co się zmieniło?
1 stycznia 2020 r. zmieniono treść art. 22 ust. 2 lit. a UPO i wprowadzono zasadę, że w stosunku do dochodów osiąganych w Wielkiej Brytanii przez polskich rezydentów zastosowanie znajdzie metoda proporcjonalnego odliczenia. Polega ona na tym, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii. Przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego, obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze – bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał inne dochody opodatkowane w Polsce według skali podatkowej.
Ulga abolicyjna
Warto podkreślić, że sam fakt złożenia zeznania nie oznacza automatycznie obowiązku zapłaty podatku w Polsce. Osoby osiągające dochody z pracy najemnej w Wielkiej Brytanii będą mogły bowiem skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej (art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z tym przepisem, osoby które uzyskują dochody za granicą, opodatkowane w Polsce zgodnie z metodą odliczenia proporcjonalnego, mają prawo odliczyć od podatku dochodowego kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem obliczonym według tej metody a kwotą podatku obliczonego za dany rok podatkowy przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 Ustawy PIT. W praktyce będzie to oznaczało, że podatnik nie zapłaciłby podatku w Polsce, gdyż ulga ta w założeniu ma zrównywać prawa podatników rozliczających się według różnych metod unikania podwójnego opodatkowania.
Niestety, pomimo intencji ustawodawcy, aby ulga abolicyjna eliminowała negatywne skutki podatkowe dla podatników, może powstać obowiązek zapłaty podatku w Polsce w sytuacji otrzymania zwrotu podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii ze względu na obowiązujący tam wysoki próg kwoty wolnej od podatku. Jeżeli osoba otrzyma taki zwrot po zakończeniu danego roku podatkowego, wówczas koniecznie może być wykazanie takiego zwrotu w rocznej deklaracji podatkowej w Polsce w roku, w którym otrzymano ten zwrot i opodatkowanie tego zwrotu w Polsce.
Niniejsze podsumowanie ma charakter ogólny. Stan prawny aktualny na dzień publikacji artykułu. W przypadku zainteresowania poszczególnymi zagadnieniami prosimy o kontakt.
