Polscy przedsiębiorcy coraz częściej nabywają różnego rodzaju usługi niematerialne od podmiotów zagranicznych. Dokonując płatności na rzecz podmiotu zagranicznego każdorazowo należy rozważyć, czy płatność taka podlega tzw. podatkowi u źródła oraz, jeżeli odpowiedź jest pozytywna, czy konieczne jest uzyskanie certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta.
Zgodnie z art. 21 oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa CIT”) polscy przedsiębiorcy wypłacający zagranicznym podmiotom należności wymienione w tych przepisach (m.in. odsetki od pożyczek, dywidendy, należności licencyjne, wynagrodzenie za usługi doradcze, itp.) są zobowiązane do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatek u źródła).
Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę. W większości przypadków umowy te zmniejszają wysokość podatku u źródła lub nawet czasami zwalniają te należności z obowiązku poboru podatku w Polsce. Aby jednak zastosować przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania konieczne jest udokumentowanie przez kontrahenta swojej rezydencji podatkowej.
Co istotne, jak podkreślają organy podatkowe, certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego państwa, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
Zgodnie z art. 4a pkt 12 Ustawy CIT certyfikatem rezydencji jest „zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika” (analogicznie art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Jak wynika z powyższego przepisu certyfikat rezydencji to dokument:
- wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,
- wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,
- zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.
Forma certyfikatu
Powstaje pytanie w jakiej formie certyfikat powinien zostać dostarczony przez podmiot zagraniczny aby możliwe było wykorzystanie go dla celów zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Nie ulega wątpliwości, że akceptowalną formą certyfikatu będzie oryginał certyfikatu rezydencji podatkowej, w formie papierowej lub elektronicznej, w zależności w jakiej formie taki certyfikat jest wydawany przez zagraniczne organy podatkowe.
Przez wiele lat przepisy nie przewidywały możliwości korzystania z kopii certyfikatów rezydencji. Na szczęście dla przedsiębiorców, przepisy Ustawy CIT w tym zakresie zostały znowelizowane i wprowadzono możliwość korzystania z kopii certyfikatów rezydencji podatkowej, niezależnie od wartości dokonywanej płatności.
Zgodnie z obecnie obowiązującym art. 26 ust. 1n Ustawy CIT, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym. Stanowisko potwierdzające możliwość korzystania z kopii certyfikatu zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 września 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.374.2023.1.END).
Niniejsze podsumowanie ma charakter ogólny. W przypadku zainteresowania poszczególnymi zagadnieniami prosimy o kontakt.
