Coraz więcej firm płaci za korzystanie z zagranicznego oprogramowania. W kontekście tych płatności problemem jest, czy opłaty uiszczane na rzecz zagranicznego kontrahenta podlegają podatkowi u źródła na oprogramowanie, zgodnie z polskimi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz właściwymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z tym podatek u źródła na oprogramowanie staje się istotnym zagadnieniem dla wielu firm korzystających z zagranicznych licencji.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa CIT”), podatek zryczałtowany w wysokości 20% pobiera się od przychodów nierezydentów z tytułu m.in. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Dotyczy to również sprzedaży tych praw.
W rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Dotyczy to zarówno dzieł artystycznych, jak i utworów naukowych czy literackich. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego. W konsekwencji należy uznać, że powyższy przepis Ustawy CIT obejmuje także przychody z należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw autorskich do programów komputerowych.
Jednocześnie art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przewiduje, że przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania („UPO”). Oznacza to, że ostateczna kwalifikacja zależy nie tylko od prawa krajowego, ale również od zapisów właściwej UPO.
Analogicznie regulacje zawarte są w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 29).
Rodzaj licencji na oprogramowanie a podatek u źródła
W praktyce należy odróżnić dwa modele korzystania z oprogramowania:
- licencja użytkownika końcowego (tzw. end-user) – podatnik otrzymuje prawo do korzystania z programu jedynie na własne potrzeby. Nie ma prawa do modyfikacji, rozpowszechniania ani udzielania sublicencji. Takie prawo przypomina bardziej zakup egzemplarza programu niż nabycie praw autorskich.
- licencja z prawem do modyfikacji i dalszej dystrybucji – użytkownik nabywa prawa autorskie w zakresie pól eksploatacji. Może zmieniać kod, rozwijać oprogramowanie i sprzedawać je dalej. Tego rodzaju płatność kwalifikowana jest jako należność licencyjna w CIT i, zdaniem organów podatkowych, podlega podatkowi u źródła.
Z tego podsumowania wynika, że o tym czy dana płatność za oprogramowanie podlega podatkowi u źródła będzie decydowała przede wszystkim umowa z dostawcą i rodzaj licencji, którą polski podmiot nabywa.
Praktyka organów podatkowych
Powyższe podejście potwierdzają również interpretacje podatkowe uznając, że licencja end-user nie generuje obowiązku poboru podatku u źródła.
W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 sierpnia 2025 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.340.2025.1.BD) analizowano subskrypcję SaaS. Spółka nabywała sublicencję end-user, bez prawa do modyfikacji i dalszego udostępniania programu. Organ uznał, że takie płatności nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT i nie podlegają podatkowi u źródła.
Podobnie w interpretacji z 8 sierpnia 2025 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.413.2025.2.PP) wydanej w sprawie licencji rocznej od szwedzkiego kontrahenta. Wnioskodawca kupował oprogramowanie wyłącznie do własnej działalności, bez prawa modyfikacji czy odsprzedaży. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że płatności takie nie są należnościami licencyjnymi, a więc brak jest obowiązku poboru podatku u źródła.
Interpretacje te wpisują się w utrwaloną praktykę, zgodną z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD. Prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu nie stanowią przeniesienia praw autorskich. Opłaty z tego tytułu powinny być traktowane jak wynagrodzenie za nabycie egzemplarza programu, a nie należność licencyjna.
Rozbieżności interpretacyjne
Na marginesie warto również zwrócić uwagę na duże rozbieżności w interpretacjach organów podatkowych oraz orzeczeniach sądów administracyjnych dotyczące podstawowej kwestii, tj. czy w świetle UPO zawartych przez Polskę licencje na oprogramowanie komputerowe w ogóle podlegają podatkowi u źródła.
Większość umów o unikaniu podwójnego opodatkowania definiując należności licencyjne nie wymienia należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego. W konsekwencji, sądy administracyjne uznają, że płatności z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe nie mogą być opodatkowane w państwie ich powstania, czyli w Polsce (tak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 października 2024 r., sygn. II FSK 421/22). Niestety pomimo wielu orzeczeń w tym zakresie, organy podatkowe raczej prezentują bardziej rygorystyczne podejście. Na szczęście dla podatników, chociaż w zakresie licencji end-user organy zgadzają się, że płatności takie nie podlegają podatkowi u źródła.
Podatek u źródła na oprogramowanie – jeśli masz pytania dotyczące opodatkowania płatności za zagraniczne oprogramowanie lub potrzebujesz wsparcia w interpretacji przepisów i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nasz zespół ekspertów jest do Twojej dyspozycji.
Powyższe podsumowanie ma charakter ogólny i dotyczy przepisów aktualnych na dzień publikacji artykułu. Jeśli masz pytania lub potrzebujesz wsparcia w konkretnej sprawie – skorzystaj z formularza kontaktowego.
